Waarom gaan we vreemd?

Je kent de verhalen in je omgeving vast wel. Je hebt waarschijnlijk weleens een vriend of vriendin met een gebroken hart vol met drank of chocola gestopt, als troost voor een relatie die dankzij een vreemdgaande partner op de klippen is gelopen. Of misschien ben je zelf ooit ergens anders de ‘

bloemetjes buiten gaan zetten (of het slachtoffer geworden van iemand die dat deed). Vreemdgaan levert je gegarandeerd een pleziertje, een immens schuldgevoel, een gebroken hart of een woedeaanval op, maar WRM gaan mensen eigenlijk vreemd?

Hoewel ieder er zijn eigen motieven op na zal houden om zijn of haar partner te bedriegen, zijn er volgens psychologe Kelly Campbell drie typen redenen WRM men vreemdgaat.

Het eerste type omvat individuele redenen en zijn dus persoonsgebonden. Volgens Campbell zijn mannen van nature namelijk sneller geneigd om ontrouw te zijn, dankzij de grotere hoeveelheid testosteron in hun lijf. Het sterkere verlangen naar seks stuurt mannen sneller de afgrond in. Nou kan deze behoefte natuurlijk ook aan het thuisfront vervuld worden, maar je weet maar nooit wat iemand tekort komt. Behalve geslacht speelt uiteraard ook persoonlijkheid een rol in deze kwestie. Ben jij van nature minder gewetensvol en het altijd oneens met alles en iedereen? Kortom, gooi jij altijd je kont tegen de krib? Dan ben jij minder geschikt voor een monogaam bestaan. Als laatste individuele reden noemt Campbell religieuze en politieke oriëntatie. Mensen die heel erg religieus en conservatief zijn, zullen minder snel buiten de boot stappen.

Misschien ben je wel een man, heb je weinig last van je geweten en geloof je in niets behalve jezelf, maar heb je nog nooit een misstap begaan. So far, so good. Het kan echter nog steeds verkeerd gaan wanneer het tweede type redenen om de hoek komt kijken. Deze redenen zijn relatiegerelateerd. Dit komt waarschijnlijk niet helemaal als donderslag bij heldere hemel, maar als je niet tevreden ben met je relatie zul je sneller geneigd zijn om vreemd te gaan. In meerdere onderzoeken kwam dan ook naar voren dat in relaties die gekarakteriseerd zijn door algemene ontevredenheid, een onbevredigend seksleven en veel ruzies, men sneller geneigd is vreemd te gaan.

Ook hier zit, lijkt mij, enige logica in de redenering van de onderzoekers, maar we zijn er nog niet. Het laatste type redenen is afhankelijk van de situatie waarin je je bevindt. Wellicht heb jij een ijzersterke persoonlijkheid en is je relatie helemaal in balans en zen, maar word je toch wakker in het verkeerde bed. Wat is er dan fout gegaan? Het kan zomaar zijn dat ‘de situatie’ hier iets mee te maken heeft. Misschien kwam jij terecht in een moment van grote verleiding, iets dat je niet kon weerstaan. Campbell geeft namelijk aan dat als je langdurig in een omgeving werkt waarin je omringd wordt door aantrekkelijke mensen, je werk beoefent waarin je mensen veel moet aanraken of als je veel persoonlijke discussies op je werk voert, je helaas ook sneller ontrouw bent. Werk jij op een plek met een ernstig verstoorde man-vrouwverhouding, dan zit je ook in de gevarenzone.

Het blijkt dus dat er best wel wat redenen voor mensen bestaan om overspelig te zijn. Nu wil ik geen lijst met excuses om vreemd te gaan samenstellen, of voor hetzelfde geld een lijst met redenen om te accepteren dat je in het ootje wordt genomen. Uiteindelijk blijft vreemdgaan een schadelijke en gevoelige kwestie en hoop ik van harte dat je er niet mee te maken krijgt. Gebeurt het toch, dan kun je altijd nog op een spectaculaire manier wraak nemen. Dat dan weer wel.

Afbeelding: Bob de Vries voor WRM? Magazine – http://denieuwsgierigefietser.nl/