Waarom vinden wij drugs tegenwoordig zo normaal?
Overdrijven is ook een kunst. Wat een pracht uitspraak. Een uitspraak die ik vaak voor m’n kiezen kreeg, maar toch altijd kon blijven waarderen. De eerste keer dat ik me kan herinneren dat dit tegen mij werd gezegd, was toen ik nog golfde in mijn jonge jaren. Als kleine dreumes speelde ik regelmatig een wedstrijdje. Na jaren won ik m’n eerste wedstrijd. Trots als een pauw liet ik iedereen de beker zien die ik had gewonnen. Voordat ik het wist begon ik al sterallures te krijgen waarna er spontaan het volgende uit m’n bek schoot: “Ik ben de nieuwe Tiger Woods!” Er werd mij snel duidelijk gemaakt dat ik daarmee iets te ver ging, maar dat deed mij niets. Met de jaren kwam langzaam het besef dat ik uiteraard niet de capaciteiten bezat om Tiger Woods te zijn, althans niet op het gebied van golfen. De vrouw van Tiger moest ook wel gedacht hebben: “Nou Tiger, 120 vrouwen in 5 jaar? Overdrijven is ook een kunst”. Onno Hoes zou overigens nog wel een cursusje van deze Tiger kunnen gebruiken.
Inmiddels ben ik er wel redelijk achter dat het overdrijven bij mij niet uit de lucht is komen vallen, dat kunnen alle mensen namelijk heel goed. Iets waar men tegenwoordig ook af en toe wel eens mee wil overdrijven, is het gebruiken van drugs. Althans, dit viel mij laatst op toen ik de nieuwsberichten zat te bekijken. Zo dacht een Amsterdamse ambtenaar na een goed potje blowen dat er wel wat extra eurotjes aan toeslagen de deur uit konden. Daarnaast zag ik ook ergens een doventolk die dacht dat een paar druppels Zuid-Afrikaanse LSD zijn werkzaamheden wat zouden vergemakkelijken. Ook was er in Nederland een natnek die dacht dat een paar lijntjes cocaïne zijn gesprek met ene Connie wat soepeler zou laten verlopen. Het meest opvallende dat ik voorbij zag komen was nog wel de peuter die wat xtc op straat vond en zonder pardon een pilletje in zijn mond deed. Het opvallende aan de gemiddelde reactie op deze gebeurtenis? Niemand die zich afvroeg wat een zak met xtc-pillen op straat deed.
Stiekem begint men drugs een beetje normaal te vinden, althans de de wat jongere burger. De gemiddelde jongere mikt er makkelijk een paar pilletjes op een feestje en doet alsof dit de normaalste zaak van de wereld is. Persoonlijk vind ik dat eng en dat zeg ik niet omdat ik graag de Fred Teeven uithang. De gemiddelde jongere weet namelijk totaal niet wat er met hem of haar gebeurt als hij of zij drugs gebruikt. Dat komt door onze hypocriete samenleving. We schreeuwen allemaal dat drugs slecht zijn om vervolgens zelf met een ‘pillenbekkie’ te staan stampen op wat techno-muziek. Wat er zo opvallend aan deze situatie is? Drugs zijn niet schadelijk, maar de huichelarij eromheen.
Deze huichelarij heeft zijn oorsprong in de politiek. Het enige wat politici schreeuwen is dat drugs slecht zijn. Dat is natuurlijk de perfecte methode om mensen van de drugs af te houden! Dat is hetzelfde als een klein kind vertellen dat hij geen koekje uit de koekjestrommel mag pakken en we weten allemaal dat dit een waterdichte methode is! In plaats van dat de politiek eens ervoor zorgt dat er goed wordt voorgelicht, blijven ze vertrouwen op methodes die Karel de Grote zou kunnen hebben bedacht. Ik moet wel zeggen dat dit voor het eerst is dat wij de politiek hypocriet kunnen noemen wat betreft hun drugsbeleid, want dat gedoogbeleid van ons loopt al jaren vlekkeloos.
Afgelopen zomer ging er een student uit Leiden naar een festival in Amsterdam. Wat een mooie dag moest worden, werd een ramp. Het meisje had besloten MDMA-poeder te nemen. In de loop van de dag werd ze ziek, waarna ze naar huis was gegaan. Ze had vervolgens een dag op bed gelegen. De tip die ze kreeg? Veel water drinken, dit is immers de tip die iedereen meekrijgt die ‘slecht gaat’ op MDMA. Het waterdrinken werd haar uiteindelijk een dag later fataal. Een meisje van 20, in de bloei van haar leven, dood. Persoonlijk gingen er veel vragen door mij heen toen ik dit hoorde: Wat als ze gelijk naar een EHBO-post was gegaan? Wat als zij en haar vriendinnen wisten wat ze hadden moeten doen? Wat als ze gewoon haar MDMA-poeder had getest voordat ze het had gebruikt? Deze vragen beschrijven precies mijn zorgen. Mensen vinden drugs normaal om te gebruiken, maar gebruiken ze zonder echt te weten wat ze doen, zonder goed voorgelicht te zijn en op het moment dat ze hulp nodig hebben van de buitenwereld is er de barrière genaamd: de sociale norm. Een sociale norm die ons wordt aangepraat door grijze conservatieve muizen.
De vraag is natuurlijk wanneer er een regering opstaat met ruggengraat en die niet de andere kant opkijkt, een speech vol bangmakerijen begint of met halve maatregelen komt als zij wordt geconfronteerd met drugsgebruik. Echter heb ik wel een tip voor toekomstige regeringsleiders die de confrontatie niet durven aan te gaan. Het blijkt namelijk dat cocaïne wonderen doet voor je zelfvertrouwen, kijk maar naar Gordon! Misschien nog niet eens zo’n slechte tip, maar ik begrijp het al, overdrijven is ook een kunst.
Bron afbeelding: MattysFlicks
