Waarom dragen we een trouwring?

Een trouwring. Eén van de weinige objecten die door iedereen herkend wordt, waar je ook bent. Iedereen weet wat het is, iedereen weet waar het voor staat, maar waarom dragen we eigenlijk een trouwring?

De eerste ringdragers
Het allereerste moment waarbij man en vrouw elkaar een trouwring omschoven kan helaas niet worden achterhaald, maar waarschijnlijk was dit zo’n 4800 jaar geleden in Egypte. Simpele ringetjes werden gemaakt van het riet dat langs de Nijl werd gevonden. De ring, die een cirkelvorm heeft, was het symbool van eenheid, onveranderlijkheid en eeuwige liefde. Ook nu staat in vrijwel alle culturen de ring symbool voor eeuwigheid. Met dit symbool werd getoond dat men voor eeuwig voor elkaar zou gaan.
De Romeinen namen dit gebruik over en voegden nog een betekenis aan de ring toe: een handgift, als ware een afkoopbewijs van de toekomstige vrouw. Hiermee werd duidelijk gemaakt dat de vrouw niet langer vrij was en het niet dragen van de ring stond voor ontrouw. Hierna ging ook de kerk de ring zien als christelijk symbool voor trouw aan het sacrament van het huwelijk. Tegenwoordig accepteren we de ring als onderdeel van een religieuze ceremonie als we trouwen.

Materialen
In de Romeinse tijden werd vaak ijzer gebruikt voor de ringen, omdat deze symbolische sterkte uitstraalde. In de derde eeuw werd dit vervangen door zilver en goud, omdat dit mooier was en ijzer roest. In de loop der tijd werd steeds meer duurzaam materiaal gebruikt. Zelfs edelstenen werden aan de ring toegevoegd. Dit niet vanwege symbolische betekenissen, maar om rijkdom te laten zien. Ook robijnen werden populair, omdat deze rood zijn en dit een kleur van de liefde is..

Het dragen van de ring
Het dragen van de trouwring heeft door de eeuwen heen geleid tot streekgebonden of religie-gebonden gewoonten wat betreft het dragen aan de linker- of rechterhand en vingers. De Egyptenaren en Grieken geloofden dat de vierde vinger van de linkerhand (vanaf de duim geteld), een rechtstreekse bloedverbinding had naar het hart. De ‘Vena amoris’, latijn voor ader van de liefde. Daarom werd de ring aan deze vinger gedragen en is dit zo gebleven. Daarnaast wordt volgens velen de ringvinger ‘trouw’ genoemd, omdat deze meebuigt als de naastliggende vingers (pink en middelvinger) worden gebogen.

Mannen aan de trouwring
Eeuwen lang waren het meestal slechts vrouwen die een trouwring droegen. Of dit een overblijfsel is van tijden waarin vrouwen als bezit werden gezien, of dat alleen vrouwen verlovingsringen droegen en mannen niet, is niet duidelijk. Maar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak kwam hier verandering in. De mannen moesten vaak lange tijd hun vrouwen missen en als symbool van hun huwelijk en herinnering aan hun vrouwen gingen ook zij trouwringen dragen…