Waarom dansen we op muziek?
Een jaar lang had ik ervoor getraind en toen was het eindelijk zover: in 2007 mocht ik dansen in het Amsterdamse Muiderpoorttheater. Het waren vijf optredens in één uur; een drukke avond, dus.
Toch begonnen de zenuwen pas echt te gieren toen het publiek binnenkwam en de zaal vulde. Zijn mijn vriendinnen er? Zit mijn kostuum goed? Wanneer mag ik op? Toen Arabische klanken ons eerste nummer aankondigden, dansten we de sterren van de hemel. Ik kon mijn zenuwen laten varen en genoot!
Toch vraag ik me nog vaak af WRM ik mijn dansoptredens zo gaaf vond. Was dat vanwege de spanning vlak voor de show? Of is er een andere reden geweest? WRM dansen we eigenlijk als we de klanken van onze lievelingsmuziek horen? Doen we dat automatisch? Of zit daar meer achter?
De Britse danspsycholoog Peter Lovatt deed onderzoek naar de reden WRM mensen plezier en geluk halen uit dansen. De uitkomsten van zijn onderzoek zijn verrassend. Volgens Lovatt onderscheidt dansen zich van alle andere vormen van bewegen, vanwege de volgende redenen:
– Het is sociaal
– Het is fysiek
– Het is cognitief
Cognitief is in dit geval het leren bewegen op de maat van de muziek, waardoor je je muzikaliteit en ritmegevoel vergroot. Hierbij gebruik je ook je geheugen, omdat je alle danspasjes moet onthouden. Fysiek is dansen ook goed voor je, omdat bewegen gezond is en het onze stemming verbetert. Maar dansen is vooral een sociale bezigheid. Je zult immers niet snel in je eentje los gaan op de muziek van Beyoncé; dansen doe je met zijn tweeën of in een groep.
De manier waarop dansen als sociale bezigheid wordt gezien, is bij mannen en vrouwen ook verschillend. Daarnaast speelt leeftijd een belangrijke rol. ‘Meisjes onder de 16 jaar zien dansen als plezier maken,’ zegt Lovatt tegen het Duitse blad Der Spiegel. ‘Zodra ze wat ouder worden en tussen de 16 en 20 zijn, speelt uiterlijk opeens een veel grotere rol.’ Verder zien ze dansen ook meer als iets sociaals: terwijl de jonge vrouwen ritmisch bewegen op de muziek in de disco, gaan ze stiekem toch even links en rechts kijken of er een danspartner in de buurt is. Dansen is dan niet meer het doel, maar een middel om een leuke jongen te versieren.
Ook bij mannen werkt dat zo, maar zij dansen om een meisje aan de haak te slaan. Jongens zijn – in tegenstelling tot meisjes – niet zozeer afwachtend: zij gaan juist op jacht naar een leuke date. Volgens Lovatt geeft de manier waarop je danst ook een indruk van je kwaliteiten als partner. Terwijl de jongens dansen, laten ze zich van alle kanten zien en zeggen ze eigenlijk: ‘Kies mij! Ik ben de ideale man voor jou!’
Is dansen dan een manier om indruk te maken op een potentiële partner of is het meer een sociale bezigheid om plezier te maken? Het ligt eraan waar je voor kiest. Want wat wil jij bereiken met dansen? Lol maken en genieten van de muziek? Een leuke date scoren? Of een optreden geven op een podium, om vervolgens een daverend applaus te krijgen?
Tijdens mijn dansvoorstelling in het Muiderpoorttheater koos ik voor het laatste. Het publiek, dat zich in de schaduwen van het theater bevond, beloonde mijn optreden inderdaad met een groot applaus. Wat daarna volgde was zowel een gevoel van geluk als voldoening. Mijn vriendinnen waren trots als een pauw; meer had ik niet durven wensen!
Meer lezen?
Zie hier!
Lovatt, P. (2013). Dance Psychology: The power of dance across behaviour and thinking. In: Psychology Review, 19 (1), 18-21.
