Waarom zijn thuiswinkelprogramma’s zo geniaal?

Iedereen is er wel mee bekend. Men loopt rustig  op het plein van een station in een grote stad, door een winkelstraat of in de buurt van een bezienswaardigheid en krijgt vervolgens de vraag: “Mag ik u wat vragen? “ naar het  hoofd geslingerd. Persoonlijk, vind ik dat toch lichtelijk irritant. Er zijn  twee redenen WRM  deze vraag mij zo irriteert. Het stellen van deze vraag is bij voorbaat al zeer nutteloos en ook zelfs een tikkeltje arrogant. Door het uitspreken van deze vraag stelt de vrager al immers een vraag, wat gelijk ook weer benadrukt dat de vrager het geen ene moer kan interesseren wat u ervan vindt dat u wordt gestoord. Zodra u deze vraag beantwoordt met ‘ja’, begint er een proces waar u zich eigenlijk niet in wilt bevinden. U zit ineens midden in een straatwerving voor een goed doel. U krijgt een dozijn aan vragen zoals “Vindt u het normaal dat er duizenden kindjes met aids rondlopen?” en “Zou u niet willen dat die kindjes ook gezond konden leven?”. En nog geen 5 minuten later staat u een formulier in te vullen om donateur van Stop Aids Now te worden, althans zo ging het bij mij.

Toen ik van de week ziek vanuit mijn bed naar de tv lag te kijken, zag ik veel voorbij komen. Zo zag ik hoe onze journalisten-fossiel Ferry de ene minuut doodleuk zei dat onze Frans Weekers een ware bokser was en nog wel minister zou blijven. Ook zag ik  twee minuten later hoe Frans Weekers zijn ontslag aankondigde in de Tweede Kamer. Ik zag ook nog ergens een reportage waarin een strijder in Syrië aangaf het meest de ‘kapsalon’ (het gerecht) uit Nederland te missen. Voor de rest zag ik ook nog wat beelden van boze demonstranten in Groningen. Deze beelden werden afgewisseld met beelden van Henk Kamp die praatte over het winnen van aardgas, terwijl hij een gezicht trok alsof de mening van de Groningse demonstranten hem geen reet kon schelen.

Zo schoten er veel gebeurtenissen voorbij. Echter was er een onderdeel in mijn dagelijkse ‘tv-tijd’ die mij het meest is bij gebleven, namelijk de thuiswinkelprogramma’s. U zult nu vast denken dat ik mijn onvrede over deze programma’s ga uiten, maar daar vergist u zich volledig in. Ik ben namelijk een groot fan van thuiswinkelprogramma’s, althans ik kan bijna niks anders dan lachen als ik naar deze programma’s kijk. Ze weten het namelijk voor elkaar te krijgen de meeste zinloze producten te verkopen. Zo zijn er vele potten, pannen, mixers, afslankmiddelen en fitnessapparaten die als warme broodjes over de telefonische toonbank vliegen.

Denk aan de ‘Ceramicore’, een magische pan waar niks in aan zal  branden volgens de  verkoper. Het grappigste aan dit product? Het feit dat de verkoper uit het niets met een hamer op de pan begint te slaan, daarmee stelt dat de pan onverwoestbaar is en dus veel beter dan al die goedkope pannen die u in uw keuken heeft staan. Nog een leuk voorbeeld zijn de ‘Slimmies’. Dit zijn chocolaatjes die u helpen bij het afvallen. Sterker nog, u zult kilo’s verliezen. Door deze magische chocola bindt al het vet van uw eten in uw maag als een klont aan elkaar, waardoor het niet wordt verteerd. Vervolgens ziet u beelden van mensen die eerst een forse buik hebben en daarna ineens beelden van diezelfde mensen met een sixpack. Die sixpack krijgt u blijkbaar gratis bij de chocolaatjes. Ook hebben deze chocolaatjes voor de rest geen enkel effect op uw levensstijl. Grappige was dat na deze reclame een documentaire begon over afslankmethodes. Hierin was een vrouw te zien die ook de ‘Slimmies’ gebruikte. Gek genoeg viel zij bijna niet af en zorgden de slimmies ervoor dat zij ineens ontzettend last had van ‘natte flatulentie’ en onderbroeken die spontaan bruin werden. Het beste product van de thuiswinkelprogramma’s is nog wel de zogenaamde ‘Can Cap’. Want kent u het probleem dat u een blikje cola koopt en halverwege denkt “Shit dat is wel heel veel cola zeg”? Dan is er voor u de ‘Can Cap’, het dopje voor op uw blikje. Nooit meer dat gehannes, nooit meer vol vedriet een blikje drinken met inhoud weggooien en nooit meer zware ‘blikjes-dillemma’s’. En men krijgt ze ook in verschillende kleuren, zodat u niet per ongeluk aan het blikje van uw buurman begint te lurken. Of je niet gewoon beter een flesje drinken kan kopen  in plaats van een blikje? Nee, natuurlijk niet! U kunt veel beter via het thuiswinkelprogramma de ‘Can Cap’ kopen, dat is natuurlijk veel makkelijker.

Zoals u misschien al heeft opgemerkt, zijn de producten toch misschien niet altijd even bijzonder als ze lijken op de televisie. Maar toch blijf ik bij het feit dat thuiswinkelprogramma’s geniaal zijn. WRM? Omdat ze met belachelijke reclames toch nog winst draaien en ons  die belachelijke producten dus toch weten aan te smeren. Wat dat zegt over ons als ‘slimme’ consument? Die conclusie mag u vandaag zelf trekken, terwijl u al kokende met uw hamerbestendige pan een afval-chocolaatje in uw mond stopt en deze wegspoelt met een blikje fris waar een dopje op zit. En nu moet u niet denken dat ik te lui ben geworden om die conclusie voor u te trekken, maar ik moet nu snel Stop Aids Now bellen om mijn donaties stop te zetten. Na een weekje thuiswinkelprogramma’s kijken begint ook mijn geld langzaam op te raken.

Bron afbeelding: Daniel Oines