Waarom kan eten verslavend werken?
We kennen het allemaal wel: de oncontroleerbare drang om te blijven eten na het openen van een zak chips of het uitpakken van een reep chocola. Voedsel kan iets zijn om naar uit te kijken, iets dat je bezighoudt. Toch gaat het bij velen van ons verder dan dat. ’s Middags al bedenken wat je die avond gaat eten, standaardreserves in de voorraadkast en achteraf vooral niet helemaal eerlijk zijn over wat je daarnet naar binnen hebt gewerkt. Eten blijft gewoon zo fijn, maar WRM?
Eigenlijk is er een hele logische reden voor onze drang naar voedsel. Net als drank, drugs en seks kan eten een belonend effect hebben. Het zorgt ervoor dat er een vergrote hoeveelheid van de neurotransmitter dopamine wordt aangemaakt in de hersenen, een stof die ook wel het ‘gelukshormoon’ wordt genoemd. Mensen die verslavingsgevoeliger zijn, hebben een tekort aan dopaminereceptoren die als verbindende factor werken bij de opname van dopamine. Hierdoor gaan deze mensen zelf op zoek naar dingen die de hoeveelheid dopamine in hun lichaam kunnen verhogen.
De drang naar eten is iets psychologisch en het is dan ook niet mogelijk om lichamelijk verslaafd te raken. Hierbij is het interessant om te kijken naar wanneer en WRM jij eet, aan de hand van de volgende soorten honger: maaghonger, harthonger, lichaamshonger, mondhonger, neushonger, oorhonger en ooghonger. Zo kun je behoefte hebben aan eten door het verlangen naar voedsel in je mond of als middel voor het onderdrukken van emoties. Mondhonger, harthonger en hoofdhonger zijn vaak de oorzaak van het te veel eten. Deze laatste hongersoort heeft alles te maken met gedachten, oordelen en regels. Té bewust bezig zijn met gecontroleerd eten, kan namelijk voor het tegenovergestelde effect zorgen. Wil je gezonder leven en verbied je jezelf hierdoor van alles? Vreetkick gegarandeerd. Door de behoefte ernaar uit te stellen, zal de drang alleen maar groter worden.
Je zou denken van alle problemen af te zijn door toe te geven aan dit biopsychologische effect. Toch lukt het soms maar niet om bevredigd te raken. De oplossing: drink een glas water en geef je lichaam even de tijd om het voedsel te verwerken. Verder bestaan veel producten uit snel verteerbare koolhydraten (in de vorm van suikers), zoals witte rijst of pasta. Deze geven je een vol gevoel, al is dit maar van korte duur. Ook helpen appels niet tegen het hongergevoel, omdat deze de eetlust juist opwekken. Eiwitten en volkoren producten zijn wél een oplossing.
Blijft het een opgave om je in te houden als je alleen wordt gelaten met een net geopende, heerlijk ruikende zak krokante chips? No worries. We hebben nou eenmaal een tekort aan dopaminereceptoren in de hersenen en het zou verkeerd zijn om ons gelukshormoon niet netjes op pijl te houden, of niet soms?
