Waarom IS er überhaupt een probleem?

5 minuten

Laatst lag ik ziek op bed. Dat hield in: heel veel soep naar binnen werken (Cup-a-Soup, uiteraard), veel AH Basic jus d’orange en natuurlijk een tv die de hele tijd aanstaat. Vrij bijzonder eigenlijk, gezien het feit dat ik al wekenlang mijn tv niet had aangezet. Opvallend was vooral dat ik al een tijdje het idee had dat het wel goed ging met ons landje. Ik las af en toe wat interessante columns, blogs en hier en daar een nieuwsberichtje. Ik werd er eigenlijk vrij gelukkig van. Aan dat geluk kwam plotseling een eind. Het begon al met dat eeuwenoude gezever van Binnenhoffossiel Ferry Mingelen. Dan moet je eerst al dat geroeptoeter van die politici aanhoren, om vervolgens nog de mening van Ferry erover te krijgen. En zoals je misschien begrijpt, is er natuurlijk niks interessanter dan de deskundige mening van Ferry over het zieltjeswinnende debat tijdens de Algemene Beschouwingen. Ik kijk nu al sinds mijn zestiende jaarlijks naar de Algemene Beschouwingen en opvallend is dat eigenlijk het gehele beleid al vast ligt. Ook is er allang bepaald over welke kwesties de oppositie wel mee kan praten, maar desalniettemin volgt er een stortvloed aan oneliners en comebacks die net op het randje van de fatsoensnorm zijn, waarbij ouderwets meningen herhaald blijven worden. Een beetje als een vergadering op het kantoor: eerst geef je je mening en bij de rondvraag aan het eind ventileer je nog even datzelfde standpunt. Want normaal vraagt niemand naar jouw mening, dus dan heb je hem nu lekker twee keer mogen geven.

Maar naast al dat fijne debatteren was er ook nog genoeg om me zorgen over te maken. De weken vóór mijn kortdurende ziekbed was ik uiteraard op de hoogte van het bestaan van IS. Ik stelde me deze terreurbeweging echter nog steeds voor als een groepje malloten dat ergens in het Midden-Oosten onrust aan het zaaien was. Niet wenselijk, uiteraard, al is het ook niet de enige groep terroristen die daar dagelijks bezig is. Maar na mijn tv-sessies van vorige week dacht ik hier ineens heel anders over. Wat de mensen op de televisie betrof kon ik maar beter alvast voedselvoorraden inslaan, me naar mijn schuilkelder begeven, de deur op slot doen, de sleutel inslikken en nooit meer naar buiten komen. IS stond namelijk aan de poorten van ons prachtige landje. Sterker nog, deze terroristen zijn al onder ons! Ze zijn al in de Schilderswijk in Den Haag gesignaleerd en kunnen nu overal zijn. Niemand is meer te vertrouwen. Mocht je hond bijvoorbeeld met iets dat op een bot lijkt het huis binnenlopen, spring dan achter de bank en bel de Explosieven Opruimingsdienst, want je trouwe viervoeter kan zomaar de overstap hebben gemaakt naar de kwade kant.

De Verenigde Staten hadden er schoon genoeg van en konden nog maar één logische oplossing bedenken: platbombarderen! Een behoorlijk Amerikaanse reactie op een dergelijke situatie. Of het de beste reactie is op dit moment? Mogelijk. Of dit voorkomen had kunnen worden? Ja, dat weet ik wel zeker. Maar eerst een leuk feitje: wisten jullie dat IS al in 2003 is ontstaan in Irak? Dit ter bescherming van de soennieten in het land. Dan heb ik nog een ander leuk feitje voor jullie: de Irakoorlog begon ook in 2003. Nee, dat is inderdaad geen toeval. Destijds leek het George W. Bush een goed idee om Irak binnen te vallen. De toenmalige leider Sadam Hoessein was namelijk een valse (soennitische) dictator en zou massavernietigingswapens in zijn bezit hebben. Hoewel die nooit zijn gevonden, is het eerste feit niet minder waar. Sadam Hoessein was geen lieve, vredige dictator. Of dit een reden was om een land binnen te vallen? Mwa, niet per se. Los van de ongegronde arrogantie die hieraan ten grondslag ligt, namelijk het idee dat alleen de Westerse manier de juiste manier is om een land te leiden, zouden we er een goed takenpakket bij krijgen als we alle gemene dictators van hun troon willen stoten. We zijn er namelijk in Europa nog niet eens in geslaagd om dit voor elkaar te krijgen. Althans, ik zou Wit-Rusland niet als een voorbeelddemocratie willen bestempelen. In ieder geval, die impulsoorlog van de Amerikanen heeft redelijk wat teweeggebracht. Natuurlijk is een dictatuur niet iets wat onze voorkeur geniet, maar er is wel gebleken dat dat misschien de beste oplossing was op dat moment. De enige structuur die er was in Irak verdween samen met Sadam Hoessein. De daaropvolgende chaos leidde tot de wederopstanding van vele groeperingen, waaronder IS (opgericht onder de naam ISI, Islamitische Staat in Irak). Met de jaren dat de Amerikanen in Irak verbleven en de Iraakse burgeroorlog die daarbij ontstond, groeide de aanhang van IS. Het resultaat? De VS mogen nu hun eigen creatie weer gaan bombarderen. Iets waar Nederland natuurlijk graag aan meedoet. Want wat de grote broer de VS doen, daar doen wij natuurlijk vrolijk aan mee. Dat het ingrijpen van het Westen onderhevig is aan willekeur mag duidelijk zijn. Mochten jullie het daar niet mee eens zijn, dan zou ik jullie willen vragen te googelen op ‘Rwandese genocide’. Al moet ik erbij zeggen dat we nu geen keus meer hebben. Dit probleem is te hardnekkig en bedreigend om nu achterover te blijven leunen.

Voordat wij dus collectief gaan denken dat de islam een gekke religie is, die spontaan de gedachte had om een eigen staat te stichten in Irak en Syrië, moeten we eerst even naar de oorzaak van dit probleem kijken. Wij zijn er ondertussen heel goed in geworden om onze internationale Westerse acties altijd zonder problemen goed te keuren, zonder ook maar de kleinste vorm van kritiek erop los te laten. Als we geen Zwarte Pieten meer zouden hebben tijdens Sinterklaas valt het hele land erover, maar bommen gooien op een land met ruim 33 miljoen mensen? Prima! We vallen een land binnen, laten er een puinhoop achter en als dat land zelf doorheeft dat het een puinhoop is en opstandig wordt, dan zeggen we heel trots dat we weer met een harde hand zullen ingrijpen en de rust en vrede zullen herstellen, terwijl we onszelf nog een schouderklopje toe geven. Maar onderhand heb ik lang genoeg getypt. Ik ga maar weer veilig naar mijn schuilkelder en ik kom er wel weer uit als Ferry zegt dat het veilig is!

Hoeveel liefde voor dit artikel?
     0votes
Thanks! We zullen er meer liefde in stoppen.

Zonder vragen geen antwoorden!
Bij het WRM magazine onderzoeken we dagelijkse fenomenen waarvan we weten dat ze zo zijn, maar nog niet waarom ze zo zijn.

Alles over WRM? Magazine

Abonneer

Abonneer je nu op de WRM? Nieuwsbrief!