Waarom hebben we zoveel eigen rechters in Nederland?

5 minuten

Persoonlijk lach ik veel. Waarom ik dat doe? Geen flauw idee eigenlijk. Net als ik zijn er veel mensen die lachen, maar totaal niet beseffen waarom ze dit doen. Zo is er het bekende ‘lachen als een boer met kiespijn’. Volledig in de zeik genomen worden en dan toch lachen, best apart eigenlijk. Mijn favoriete lach is altijd nog de ‘omhoog-lik-lach’. Iedereen kent deze lach en gebruikt deze lach  best vaak (zowel bewust als onbewust). Even een korte uitleg wat de ‘omhoog-lik-lach’ daadwerkelijk is. Deze lach ontstaat wanneer je baas/ leidinggevende een grapje maakt, die alles behalve grappig is. Een grap waar hij of zij een goede vijf minuten de tijd voor neemt om hem te vertellen, hierbij nog een aantal keer vergeet hoe de grap precies verder ging en vervolgens ook nog de clue mist. U weet dat  u uw baas/leidinggevende eigenlijk vierkant uit zou moeten lachen vanwege het feit dat de grap zo slecht was. Maar dat doet u niet, sterker nog, u rolt lachend over de kantoorvloer om vervolgens te zeggen dat u nog nooit zo’n goede grap hebt gehoord. De hoop is natuurlijk dat een paar van deze liklachjes een promotie met een dikke opslag en een BMW van de zaak oplevert.   En het scheelt u mogelijk een bruine vinger.

Laatst toen ik rustig online wat nieuwsberichten zat door te lezen, moest ik om een hele andere reden lachen. Ik moest lachen omdat ik iets oprecht heel grappig vond. Het betrof een sollicitant die per ongeluk een interne mail ontving van het bedrijf waar hij had gesolliciteerd. “Heb nog even gekeken is niks. Ten eerste een donker gekleurde (neger).”Dit was de tekst die sollicitant ontving op zijn mail. Dit feit zelf vond ik niet per se grappig. Wel het feit dat het van een elektronicazaak kwam. Het werd mij ook gelijk duidelijk waarom het desbetreffende bedrijf een computerspecialist zocht. Waarschijnlijk vond de eigenaar het hoogtijd voor een cursus Outlook. Hetgeen wat mij echter mateloos irriteerde was het feit dat de medewerker van het ‘negermailtje’ binnen een dag al kon onderduiken vanwege de vele doodsbedreigingen aan zijn adres. Een typisch gevalletje van mensen die graag eigen rechtertje willen spelen. Het vervelende is dat deze rare Amerikaanse mentaliteit ook langzaam naar Nederland overwaait.

We hebben nog het leuke voorbeeld van de vrouw die rustig tegen de VN aan het protesteren was  terwijl er een demonstratie voor Zwarte Piet bezig was. De vrouw protesteerde tegen het feit dat Indonesië al jaren West-Papoea onderdrukt en het feit dat deze onderdrukking zo’n 400.000 West-Papoeanen het leven heeft gekost. Hier grepen een paar eigen rechtertjes in. Het feit dat de vrouw een donker kleurtje had en met een vreemde vlag stond te zwaaien, beviel de andere demonstranten namelijk niet. Waarschijnlijk zijn ze ook allemaal eigenaar van een elektronicazaakje. De vrouw werd omsingeld en belaagd door een boze menigte. “Opkankeren naar je eigen land!”, zei een van de demonstranten tegen de vrouw. Gek genoeg werd vervolgens door de overige demonstranten luid geapplaudisseerd. De vrouw moest uiteindelijk onder begeleiding van de politie weg worden gebracht. Nog een leuk voorbeeld. Een paar weken terug in Harderwijk waren ook weer een paar eigen rechtertjes bezig. Een gezinnetje zat rustig aan de koffie toen er vier gemaskeerde mannen de woning binnen kwamen stormen. Ze waren opzoek naar een pedofiel die daar zou moeten wonen, althans volgens Facebook.  En alles wat op Facebook staat is natuurlijk waar. Erg succesvol dus dat ‘recht in eigen hand nemen’. Mogen de zogenaamde eigen rechtertjes van mij ook zeker mee doorgaan, als ze tenminste hun ‘werkzaamheden’  verplaatsen naar Siberië of Tora Bora.

Hoe dergelijke vormen van vigilantisme kunnen uitpakken? Daar heb ik ook een mooi voorbeeld van. Misschien kent u de ‘Trayvon Martin Case’ nog wel. 26 februari 2012 had een doodgewone dag moeten zijn voor Trayvon. Deze 17-jarige jongen was op bezoek bij zijn vader en diens verloofde in Sanford, Florida. Hij liep van een avondwinkeltje terug naar het huis van de verloofde van zijn vader.  Wat hij bij zich had? Een zakje skittles en een flesje Arizona Fruit Juice. Wat Trayvon echter niet wist was dat deze korte wandeling naar huis zijn laatste wandeling ooit zou worden. Onderweg werd hij namelijk gevolgd door een 28-jarige buurtwachter genaamd George Zimmerman. Zimmerman dacht dat Trayvon een inbreker was en belde het alarmnummer. In het gesprek met de alarmlijn was duidelijk te horen dat deze eigen rechter al had geoordeeld : Trayvon was een inbreker, dat kon niet anders. “They always get away, fucking punks!”, zei Zimmerman door de telefoon. Aan de telefoon werd nog duidelijk tegen Zimmerman gezegd dat hij de ‘verdachte’ niet moest volgen, maar hier gaf hij geen gehoor aan. Gewapend met een pistool zette hij de achtervolging in. De achtervolging werd een gevecht, het gevecht eindigde in schoten en het eindresultaat was een dode 17-jarige jongen. Hij werd een paar honderd meter verwijderd van zijn bestemming gedood. Dit alles omdat Zimmerman het recht in eigen hand had genomen. Als hij de jongen had laten lopen, had de politie Trayvon waarschijnlijk bij zijn vader op de bank aangetroffen en waren ze samen tot de conclusie gekomen dat het een grote vergissing was geweest. Sterker nog, misschien hadden ze er wel om gelachen en Zimmerman had een tikje op de vingers gehad. Het meest pijnlijke is dat Zimmerman  is vrij  gesproken voor de moord op Trayvon, want volgens de wet in de staat Florida mag je voor eigen rechter spelen.

Is dit iets wat wij moeten willen in ons land? Natuurlijk niet. Dit besef is er alleen nog niet in Nederland. Het wordt zelfs aangemoedigd, door onder andere de politiek. Hoewel het aantal eigen rechters in Nederland steeds meer toeneemt,  ben ik er heilig van overtuigd dat het moment er komt dat onze eigen rechters zich beseffen dat ze verkeerd bezig zijn. Wat ervoor gaat zorgen dat dit moment van besef er gaat komen? Waarschijnlijk moet er eerst een Nederlandse Trayvon een ommetje gaan lopen.Waarschijnlijk is dit besefmomentje er al wel geweest bij de politiek, maar zijn er nog een paar omhoog-lik-lachjes nodig voordat ze deze plannen kunnen presenteren aan de eigen rechters zonder zetels te verliezen.

Hoeveel liefde voor dit artikel?
Vote!

Zonder vragen geen antwoorden!
Bij het WRM magazine onderzoeken we dagelijkse fenomenen waarvan we weten dat ze zo zijn, maar nog niet waarom ze zo zijn.

Alles over WRM? Magazine

Abonneer

Abonneer je nu op de WRM? Nieuwsbrief!