Waarom vallen de gedragingen van de PVV nu wel met een Pen te beschrijven?

Goede vrienden, wat is daar de definitie van? Wanneer kan je nou stellen dat iemand een goede vriend is? Persoonlijk vind ik dat lastige vragen. De meeste mensen zouden zeggen: ”Een goede vriend is iemand waarbij ik mijn diepste gevoelens kan uiten”. Bij mij zou een goede vriend iemand zijn die na een dergelijke uitspraak mij een ‘pussy’ zou noemen. In mijn geval zijn goede vrienden vaak de mensen die mij graag in de zeik nemen, degenen die ik soms maar eens in de maand zie en degenen die op een zaterdagnacht in een dronken bui mijn voicemail vol lopen te schreeuwen met termen als ‘laffe borrelaar’ en ‘Sjaak Afhaak’.

Vorige week, terwijl ik rustig nog even tv zat te kijken voor het slapengaan, ging de deurbel. Ietwat verbaasd liep naar mijn voordeur, want ik had namelijk geen enkel idee wie het zou kunnen zijn. Toen ik de deur open deed stond daar, tot mijn nog grotere verbazing, Martin Bosma. Uiteraard was ik niet verbaasd dat Martin voor mijn deur stond, maar wel om het feit dat hij keek alsof hij zijn laatste oortje had versnoept. Hij jammerde dat Geert gemeen tegen hem was geweest. Op dat moment wist ik dat het mijn moment was om te tonen dat ik een goede vriend was. Ik liet hem naar binnen en zette de waterkoker aan voor een lekker kopje thee. Hierop reageerde wat geïrriteerd: “Dat geelhuidengoedje hoef ik niet, alleen echte Hollandse melk voor mij!” Ik vroeg aan hem of chinezenhaat de nieuwe koers ging worden van de PVV. Hier kon hij echter niet om lachen. Toen ik hem het glas met melk gaf, probeerde ik nog een klein grapje te maken: “Lekkere melk he? Heb ik bij een Marokkaans winkeltje om de hoek gehaald”. Martin spuugde de melk uit en werd boos. Ik legde hem uit dat het maar een grapje was en stelde voor om de tv aan te zetten, waar hij het mee eens was.

In een wat ongemakkelijke stilte zaten wij een beetje te zappen. Het viel mij toch een beetje tegen om een goede vriend te zijn. Hier kwam echter verandering in toen Pauw & Witteman begon. Andreas Kinneging was namelijk in de show en die zei iets wat ik persoonlijk toch ontzettend komisch vond. “Ik weet niet hoe je dan een vuist zou moeten maken.” Grappig was dat Andretje hier duidelijk geen vreemde in was, althans niet toen Rutger van Castricum met zijn cameraploeg voor de deur stond. Nog een leuk feitje is dat Andreas vorig jaar nog aan dezelfde tafel zat te vertellen dat parlementaire journalistiek op de tv afgeschaft zou moeten worden. Dit terwijl hij nu zijn ongezouten mening over de PVV en diens samenwerkingen stond te verkondigen. Het laatste leuke feitje over Andreatje: hij is rechtsfilosoof.

Iets later kwam ook mijn mokkende PVV-er in beeld. “Ha Martin, dat ben jij”. Hij bleef sip kijken. Dat snapte ik ook wel, want het fragment was redelijk genant. Martin kwam heel prominent in beeld en zei in de microfoon: “Die allochtonen mogen best voor Zwarte Piet spelen en als ze dan 6 december ook allemaal het land uitgaan, dan krijgen ze helemaal een dikke zoen”. Ik keek Martin boos aan en vroeg hem hoe hij het in zin hoofd kon halen om zoiets te zeggen. Hij begon wat sarcastisch te grinniken. Hij zei dat het toch geen reet uitmaakte. “Al zou Geert in een tutu vertellen dat de Russen het land binnenkwamen vallen, dan zou nog 20% van de Nederlanders het geloven.” Hier moest ik hem ook wel gelijk in geven. Die Russen hebben het al niet zo op homo’s en Nederlanders, dus een geblondeerde nicht met een balletpakje zou ze best kunnen triggeren. Weer kon Martin er niet om lachen.

Duidelijk werd dat Martin mijn grappen niet kon waarderen, dus ging ik maar over op het stellen van kritische vragen. Ik vroeg hem wat er was gebeurd met die normen en waarden die de PVV altijd zo stellig verdedigde, waar hij zijn hand voor in het vuur zou steken, waar hij mensen voor uit het land zou sodemieteren. Hij zei niks en zweeg. Ik werd een tikkeltje geïrriteerd. “En dat gezeik met die antisemitische Franse poedel dan? Waar slaat dat op Martin?” Hij zei dat Geert dat wilde. Dat zou de PVV weer nieuw leven in moeten blazen. “De PVV bestaat nou eenmaal louter uit controverses die gepaard gaan met labiele meningen. Zo komt de PVV aan de zetels, dat snap jij ook wel!”, zei Martin. Ik zei dat de PVV dus eigenlijk een partij is van senasatiezoekerij voor senielen. Het doet alles voor een stem, ook al moeten ze dan handjeklap spelen met een extreemrechtse antisemitische Franse nationalist! Martin keek pijnlijk voor zich uit, hij wist dat ik gelijk had.

Vervolgens ging Martin zijn telefoon af. Hij keek heel moeilijk en zei: “Het is Geert”. Na enige aarzeling nam hij toch op. Hij zette de telefoon op de luidspreker. Ik hoorde gelijk dat Geert in gezelschap was van mevrouw Le Pen. “Hey Martin, ouwe jankebal, ik wou even sorry zeggen van mijn dreigementje om je uit de partij de sodemieteren. Maar ik vroeg me nu af of je nog zin hebt om op het kantoor langs te komen om een klein drankje te doen.” Het bleek dat Geert het ouwe geheime drankkabinetje van Hero had gevonden. “Is die lul van een Brinkman toch nog ergens goed voor.” Martin begon eindelijk te lachen en stemde in. Nadat hij ophing begon hij een vreugdedansje te doen. “Geert wil me weer terug!”, schreeuwde hij door de kamer. Wat mij opviel was dat Martin z’n broek ook spontaan nat was geworden. Geen idee overigens hoe dat zo was gekomen. Martin pakte zijn jas en gaf aan gelijk naar Geert te gaan. Ik vroeg hem uit nieuwsgierigheid wat hij nou met Geert doet tijdens een avondje drinken. “Meestal onze eigen kiezers uitlachen, daar kunnen we ons uren mee vermaken”, zei Martin met een brede glimlach. Terwijl Martin de deur uitliep, zei hij: ”Het mooie is dat die Le Pen vanavond waarschijnlijk nog het hardste lacht van ons allemaal!”