Waarom accepteren we zoveel grijze gekte in Nederland?

Soms verbaas ik me over bepaalde uitspraken in het leven. Uitspraken die op het eerste gezicht vrij onschuldig ogen, maar, na enige contemplatie, diepgang blijken te hebben. Denk aan de uitspraak: “De beste ideeën ontstaan in de kroeg”. Het lijkt een vorm van dronken lulkoek, maar is dat ook zo? Geen flauw idee, eigenlijk. Ik kan de mensen in ieder geval met zekerheid zeggen dat deze uitspraak voor mij niet op gaat. Ondertussen heb ik in de kroeg vele ideeën gehad die in het beste geval tot niets leidden en in het slechtste geval tot kommer en kwel. Hier een kleine opsomming van mijn eigen kroeg-ideeën: het oprichten van een bedrijf dat mij rijk zou maken, gillend van de politie wegrennen en kijken wat er zou gebeuren, mensen die doodsbedreigingen versturen via twitter vragen of ze spijbelden tijdens de lessen taal in groep 3 en het uittesten of matrasfrisbee de potentie heeft om een ware sport te worden (dit uittesten moest uiteraard midden op straat gebeuren). Natuurlijk zijn er ook mensen met succesvollere kroeg-ideeën geweest, denk bijvoorbeeld aan Hero Brinkman. Vorige week bevond ik mezelf overigens niet in de kroeg om op nieuwe ideeën te komen, maar gewoon om een paar pilsjes te drinken en wat van me af te blaten.

In de loop van de avond raakte ik aan de praat met een mede-dronkaard. Mijn mede-dronkaard genaamd Jochem was een geweldige gesprekspartner. Per biertje wisselde Jochem van onderwerp, zonder dat ik daar erg in had. Nadat dit een aantal keer was gebeurd kwam Jochem met de volgende vragen: “Hoe kan het eigenlijk dat er nog zoveel van die doorgewinterde refo’s zijn? Van die grijze types uit lichtelijk rare sektes? En hoezo zie ik ze nu ineens steeds weer op de tv?” Ik dacht diep na en vroeg of hij het had over die geldgrijpende bankier, genaamd Pietje Moerland. Die met dat lullige filmpje kwam nadat hij zijn zakken al lekker had gevuld. Die grijze kantoor-kluizenaar die net op tijd genoeg mensen had opgelicht zodat hij na zijn ontslag meteen het eerste vliegtuig richting de Bahama’s kon pakken. Die sekteleider die zijn personeel liedjes liet zingen met teksten als “de Rabo gaat het doen”. Jochem schudde zijn hoofd en gaf aan dat ik wel in de goede richting zat, maar dat ik het moest zoeken bij dergelijke mensen met iets minder geld.

In de tussentijd was de barman ook bij ons komen staan. “Ik voel dat hier een interessant verhaal komt”, zei hij. Jochem knikte instemmend en begon met zijn verhaal. Ik zag aan Jochem dat hij wat serieuzer werd. Hij vertelde over een meisje van een jaar of 17. Ze was  die week overleden. Ze kwam uit een klein dorpje genaamd Tholen. Een meisje in de bloei van haar leven, dood. Ik vroeg Jochem hoe dit was gebeurd. Jochem zei dat ze overleden was door de mazelen. De barman begon te lachen, waarna Jochem hem met scheve ogen aankeek. Hij zei tegen Jochem dat het jaar 1508 al even was geweest. Tegenwoordig ent iedereen zich netjes in voor zulke dingen. Opnieuw schudde Jochem zijn hoofd. “In de welbekende bijbelgordel niet”, zei Jochem enigszins geagiteerd. Hij vertelde dat het meisje dat was overleden niet was ingeënt. Dat hadden haar ouders voor haar bedacht, of beter gezegd, dat had de lieve Heer voor haar bedacht. Volgens de ouders van het meisje bepaalt God wanneer iemand dood moet gaan en blijkbaar zou een inenting het hem alleen maar moeilijk maken.

Door het verhaal van Jochem moest ik weer even denken aan de tijd dat ik zelf nog in de fameuze refoband woonde. Tijdens schooltijd discussieerde ik graag met soortgelijke figuren. Je moest naast de saaie lessen en pogingen om je leraar overspannen te krijgen toch iets doen. Ik had door de gelovige omgeving waar ik me in bevond vaak discussies over “het geloof”. Ook de kwestie over het inenten heb ik een keer behandeld. Op de vraag WRM kreeg ik overigens nooit echt antwoord. Het was namelijk de wil van God en daar hadden we nou eenmaal niets over te zeggen. De vraag of het niet toevallig alleen de wil was van een doorgedraaide dominee schoot vaak in het verkeerde keelgat. De meest pijnlijke opmerking kwam overigens na de uitspraak: “Maar als je overlijdt, betekent het dat God je graag bij zich wilt hebben en dus van je houdt”. Ik vroeg vervolgens of God dan niet wat meer van hun gekke sekteleiders kon houden. Ook deze opmerking viel verkeerd. Vervolgens werd ik bestempeld als Christen-hater. Op de een of andere manier was het ook vaak moeilijk uit te leggen dat ik niks tegen religies heb, maar wel tegen de waanzinnige, middeleeuwse gedragingen en gebruiken die deze religies soms met zich meebrengen! En dat het absurd is dat er mensen niet worden ingeënt op basis van ongefundamenteerde ‘religieuze’ argumenten!

Jochem was nog steeds zijn ongeloof aan het uiten. De barman tapte nog twee lekkere biertjes voor ons. Vanwege de frustratie bleven er maar vragen in ons opkomen. WRM is dit nog mogelijk in Nederland? WRM accepteren we dit eigenlijk überhaupt? We dronken samen nog wat biertjes om de frustratie weg te drinken. Enige tijd later sprong Jochem op. Hij bedankte mij en de barman voor het mooie gesprek, terwijl hij zijn autosleutels uit zijn binnenzak probeerde te frutselen. “Zo. Ik pak de bolide richting het thuisfront”, zei Jochem. Nu keek ik hem met scheve ogen aan. Ik vertelde dat alleen idioten met hun dronken kop achter het stuur sprongen. Sterker nog, alleen een maniak zou zoiets stompzinnigs doen. Lachend keek hij me aan en zei: “Maar de lieve Heer bepaalt toch wie er wanneer dood gaat? En daar moet ik hem natuurlijk niet in tegenwerken, toch?”