Waarom scheren vrouwen zich?

Nou, daar gaan we weer, hoor! Een nieuwe dag is aangebroken, dus hop, de douche in, met het scheermesje aan de slag en in drie fasen naar beneden, zodat alles weer fris, fruitig en glad is. Want dat hoort zo. Dat vindt mijn vriend fijn, maar ikzelf ook. Maar WRM eigenlijk?

Zoals bijna alles in het leven is good old marketing de oorzaak hiervan. Jawel, marketing. Oh ja, de VS natuurlijk ook, want niet alleen Valentijnsdag en fastfood zijn daarvandaan komen overwaaien. Nee, het begon al veel eerder.

Harper’s Bazaar
Rond het jaar 1915 werd er in de VS een campagne gelanceerd om de zichtbaarheid van okselhaar te bestrijden. De initiatiefnemers kaartten een probleem aan waarvan niemand tot dusver wist dat het bestond. Vrouwelijkheid betekende volgens deze campagne dat het lelijke okselhaar moest verdwijnen, als de dames met de mode mee wilden doen. De initiatiefnemers trapten de campagne af met een advertentie in Harper’s Bazaar. Onlangs is deze modeglossy ook in Nederland geïntroduceerd en alle modemeisjes weten hoe enorm belangrijk het blad is (voor de niet-kenners: vergelijkbaar met de Vogue). Harper’s Bazaar bestond in 1915 al in de VS en publiceerde toen de eerste advertentie om okselhaarverwijdering te promoten. Deze advertentie toonde een vrouw in een mouwloze top, met haar handen over haar hoofd, die duidelijk haar ‘naakte’ oksels liet zien. De advertentietekst was iets in de strekking van ‘de zomerjurk en het moderne dansen maken het noodzakelijk om het aanstootgevende haar te verwijderen’. Daarmee is het ‘vies vinden van haar’ begonnen. 1-0 voor marketing.

Jaren ’30
In de jaren dertig bedachten enkele malloten dat beenhaar eigenlijk ook best aanstootgevend is, maar daar wilden de meeste vrouwen toch echt niet aan beginnen. De impact die de okselhaarcampagne had bewerkstelligd, heeft de beenhaarcampagne dan ook nooit weten te evenaren. Omdat beenhaar onderdeel is van het onderlichaam, wilden vrouwen hier wellicht niets van weten. Gladde benen zouden immers de aandacht van mannen trekken en hen bepaalde ideeën kunnen geven, wat niet geheel gewenst was. Blote oksels gaven mannen dit soort ideeën niet. Daarnaast hadden geschoren benen totaal geen praktische functie (WRM geschoren oksels dat wel hadden, vraag ik me ook nog steeds af).

Vrouwen waren tevreden met hun beenhaar, ondanks de overtuiging van enkele mode- en beautyschrijvers dat het vrouwelijk beenhaar een heuse vloek is. Totdat de beroemde pin-upgirl Betty Grable om de hoek kwam kijken in de jaren veertig. Het trots showen van je lange, blote benen werd een patriottische daad. Daarbij kwam ook nog eens de introductie van kortere rokken, wat de ‘naakte benen’-campagne een stuk makkelijker te verkopen maakte. De Amerikaanse modebeelden zijn ook Europa ingestroomd en wij zijn deze vorm van vrouwelijke esthetiek gaan volgen. De porno-actrices die in de jaren zestig opeens met hun kale kano in beeld verschenen, hebben het plaatje afgemaakt.

Laten groeien!
In Nederland werd het scheren niet meteen omarmd; zo lieten de hippies alles groeien wat er te groeien viel, onder de noemer ’vrijheid’. Pas in de jaren negentig werd het scheren een gewoonte onder Nederlandse vrouwen. Wij hebben ons dus iets langer kunnen verzetten dan de Amerikaanse vrouwen. Nu maar kijken hoe lang het duurt voordat ook de mannen zich massaal gaan scheren.